Staram się. Serio. Każdego dnia próbuję na nią spojrzeć inaczej. Jak tylko mogę. Ze wszystkich sił. Na te duże ślipia, różowiutkie policzki, słodki uśmiech... No nie potrafię.
Mam na imię Justyna, mam lat 23 i jest bez pamięci zakochana we własnej córce.
Jest najpiękniejszą kobietą na świecie. NAJ. Doskonała w każdym calu. Zdarza mi się myśleć, że moja opinia, na temat niewątpliwej urody mojej Niuśki, wynika z braku obiektywizmu... ale... No właśnie, ale! To cholerne ale.
Idę sobie dziś na spacer z Zezką. Zaczepia nas tryliard sąsiadek - średnia wieku: 59 [tak, mieszkam w wieżowcu : (] Żadna nie potrafiła przejść obojętnie. Każda chce pogłaskać [won!], popatrzeć [no, na chwilę, ok.], porozmawiać [niby o czym?]. No i mówią... jak jeden mąż! "Toż to najpiękniejsze dziecko jakie widziałam!"; "Ależ ona śliczna, takiej ładnej dzierlatki jeszcze nie widziałam"; "Od czasów wojny...". Chyba mi nie powiecie, że ja i tryliard kobiet średniego z plusem się myli! Te kobiety zdecydowanie widziały w swoim życiu dużo dzieci.
Do rzeczy...
Chociaż nie. Niech to dzisiaj będzie post od rzeczy. A co. Matka ma urlop. Urlop do 9.
płaszczyk - SH
sukienka - SH
czapa - tekstylia market
szalik - handamde [babcia ciotki H.]
rajstopki - wola
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli podoba Ci się nasza przestrzeń, zostaw tu coś od siebie.