Daj dziecku siebie

Żyjemy w ciągłym biegu. Między studiami, lekarzami, rehabilitacją, codziennymi obowiązkami, czasami brakuje nam czasu, żeby zwyczajnie pobyć razem. Codziennie razem czytamy, rysujemy, gotujemy, jemy, śmiejemy się i spacerujemy szukając najpiękniejszych miejsc. Staram się znaleźć dla nas jak najwięcej czasu, bo tęsknie. Tęsknie za każdym mokrym buziakiem i gorącym uściskiem moich malutkich, tłuściutkich ramionek. Na uczelni spędzam tylko po kilka godzin 3 dni w tygodniu, mimo to, czuję niedosyt. 

Zewsząd krzyczące hasła ze sklepowych witryn, mówiące „kup prezent na dzień dziecka”, zmusiły mnie do poszukiwań prezentu idealnego. Myślałam co najbardziej może ucieszyć Zuzę. Jak sprawić, żeby ten dzień, był dla niej dobry. Szybko zrozumiałam, że najszczęśliwsza jest wtedy, kiedy jestem obok. Kiedy może mnie nakarmić zaślinioną bułką, poszczypać mnie w nos i uciekać przede mną boso na trawie. Zaplanowałam dla nas piknik. My dwie i dużo słońca – bez sprzątania i zbędnego marudzenia na bałagan, bez myślenia o problemach. 

Całkiem niedawno, koleżanka powiedziała mi, że jest trochę zdziwiona tym, że mimo iż moje macierzyństwo do łatwych nie należy, ja mówię o nim w samych pozytywach. Mnie to nie dziwi wcale. Cieszę się, że mogę tego doznawać. Mimo wszystkich trosk, zmartwień, chorób i problemów, każdego dnia budzę się szczęśliwsza. Mam dar, który dodaje sił. 

Podarujcie jutro dzieciom swój czas i siebie.

P.S. Post napisany pod wpływem silnych emocji. Nawet go nie przeczytałam, bo popłakałabym się tak samo mocno, jak w trakcie pisania. Wybaczcie, jeśli są tu jakieś błędy. Tekst popełniony z miłości. .. a na zdjęciu Zuzia - czerwiec 2013. :)