Normalnie?

Całkiem normalnie. Piątkowe popołudnie. Wróciłam zmęczona z uczelni. Może Ty, właśnie wróciłaś z pracy. Nie masz ochoty na nic. Tym nic jest kawa, może ciastko, z pewnością drzemka. Zastanawiasz się, gdzie uciec, aby odnaleźć, choć sekundę ciszy, spokoju. Przechodzisz przez korytarz, patrzysz w lustro... Makijaż rozmazany, włosy roztrzepane. Pierwsze o czym myślisz to prysznic. Wydaje Ci się to być rozwiązaniem dla Twoich małych problemów. Wchodzisz do pokoju, liczysz, że może uda Ci się ukratkiem chwycić świeżą bieliznę i ręcznik... Delikatnie, na paluszkach... I nagle słyszysz.
-Mamo!

Lekko poddenerwowana niemożnością wykonania misji mówisz:
-... słucham?
-Mammmmiiiii!
Nawet nie wiesz kiedy, mimo olbrzymiego zmęczenia tygodniem pełnym zajęć, na Twojej twarzy pojawia się uśmiech. Kucasz, podchodzi do Ciebie najmniejszy i najważniejszy człowiek świata. Kładzie Ci rękę na policzku, widzisz słodki uśmiech... czujesz najcieplejszy uścisk na swojej szyi. No i wtedy masz dość, Twoje dziecko postanowiło Cię udusić. 

kurtka - SH / koszula, legginsy, kapelusz- H&M / buty - ZARA