Dlaczego jesteś nieszczęśliwy?

… jakiś czas temu:

Nie musisz akceptować życia takim jakie jest. Zmień coś. Wyznacz sobie cele, nie marzenia. „Marzenie” brzmi nazbyt nierealnie i często kojarzy się z czymś materialnym. Brzmi jak coś o czym myślisz, nie coś, co starasz się spełnić, niebieskie migdały – wiesz o czym mówię? Myślisz, że Twoje marzenia się nie spełniają? Masz rację. Marzenia się nie spełniają, marzenia się spełnia (realizuje cele, gwoli ścisłości).

Czujesz, że coś tracisz? Nie szukaj winnego. Szkoda czasu walczyć o rację, kiedy obok Ciebie, burzy się coś niezwykle istotnego. Walcz! O to, by ocalić, przetrwać, wzmocnić. Czasami warto odpuścić. Jaką wartość, będzie miała Twoja racja, jeśli obudzisz się jutra sam. Twoja racja nie przytuli Cię w zimowy poranek, nie zaparzy herbaty w chorobie, nie obejrzy z Tobą ulubionego filmu.

Może upadek nie oznacza końca? Może to możliwość, szansa jaką Ci daje los? Może nadszedł moment, w którym możesz zacząć wszystko od nowa?

Nie jestem psychologiem. Pewnie się nie znam. Po prostu coraz częściej zauważam, że ludzie nie są nieszczęśliwi. Oni zatracili zdolność zauważania szczęścia. A my, samarytanie XXI w., zamiast im pomóc te zdolność odzyskać, dajemy im coś, co powinno to szczęście wywołać – nowa bluzka, butelka wina, pudełko czekoladek... Nie wywołasz uśmiechu, jeśli ktoś nie potrafi zauważać do tego powodów.

Odpuść. Nie rozmyślaj. Kochaj. Żyj. Celebruj.

Nikomu nie musisz nic udowodnić. Jesteś najlepszy. Jedyny.

Mogę wszystko zmienić. Zacznę od siebie.

...dziś: 

Popełniłam wszystkie z wymienionych błędów. Chciałam udowodnić, że to nie moja wina, że nagle całe życie wymknęło mi się spod kontroli. Wygrałam. Udowodniłam, ale tylko sobie, bo obok już nikogo nie było.

Upadłam. Zaczęłam od nowa. 

Odpuściłam. Nie rozmyślam. Kocham. Żyję. Celebruję. 

Wiem, że jestem jedyna. Najlepsza. Mam dla kogo.