Afera na 102

zdjęcie oprawcy

Mam trochę obaw pisząc ten tekst. Wiem, że wywołam aferę – możliwe,że największą historii polskiej blogosfery parentingowej. Pewnie mogłabym to przemilczeć, ale ilu jeszcze niewinnych ludzi ma ucierpieć, zanim ktoś odważy się powiedzieć prawdę? Wciąż, gdy myślami wracam do tamtych chwil, dostaję dreszczy. Nikomu nie życzę takich doświadczeń...

Zapowiadała się miła środa. Spędziłam przyjemne przedpołudnie na nadmorskiej plaży. Szum fal, emeryckie rozrywki typu zbieranie muszelek... Naprawdę nic nie zapowiadało tragedii. Na obiad zjadłam rybę,nie pamiętam dokładnie jaką, chyba łososia. W dobrym nastroju wsiedliśmy do samochodu. Czekała nas dość długa podróż, ok. 3 godzin. Na szczęście, na drodze nie spotkały nas żadne niespodzianki. Wtedy jeszcze nie wiedziałam co mnie spotka, za drzwiami mojego pokoju. Niczego nieświadoma otworzyłam drzwi, weszłam do środka... To był początek wielkiej tragedii. Nadepnęłam na drewniany klocek. Ból, jakiego nie jesteście w stanie sobie wyobrazić, wydawał się nie mieć końca. Cierpienie się dłużyło, a ja siedziałam i z bezsilności, po prostu płakałam. Dlaczego nikt mnie nie ostrzegł? Czy naprawdę musiało dojść do tej tragedii?

Czytałam miliony tekstów o szkodliwości głupich klocków lego. Nie mogę zrozumieć, dlaczego nikt nie ostrzegł mnie wcześniej, jak przeraźliwy ból sprawia nadepnięcie stopą na drewniany klocek. Czemu mają służyć Wasze blogi jak nie ochronie biednych rodziców przed takimi nieszczęściami?

Mam nadzieję, że już nikt nigdy nie będzie cierpieć z tego powodu.