Grzechy macierzyństwa

Wielkie baby boom. I mimo że porę mamy raczej zimową, nie sposób nie zauważyć okrągłych brzuszków wyłaniających się zza ciepłych płaszczy. Obserwuję, rozmawiam z przyszłymi mamami i kiedy ich słucham, dostaję depresji. Nosz cholera, byłam złą matką. Powinnam się cofnąć na start.

Natura, ekologia, bose stopy na trawie z poranną rosą. Pieluchy wielorazowe, ekologiczne. I jedzenie nieskażone nawet powietrzem, myte tylko w deszczówce. Cholera, że też ja na to nie wpadłam. Książki, miliony książek. O wychowaniu, jedzeniu, spaniu i o pierwszych słowach. Wszystko jak w zegarku, rytualnie, tak należy. Tkaniny tylko oddychające, 200% bawełna, a na ścianach wzory wspierające rozwój wzroku u niemowlaka. A moja córa, w tej pieluszce z biedronki za trzy dyszki paka, w tej pieluszce, co doprowadzi do zagłady naszej planety, siedzi i się śmieje. Ona jeszcze nie wie, pewnie po prostu nie rozumie, jaką jej matka krzywdę wyrządziła, nie kupując kocyka w modny wzorek. Cholera, to wszystko wydaje się być niesamowicie odkrywcze. Zioła zbierane tylko w 3. tygodniu lipca, mycie dziecka tylko w pełni, bo przecież można zniszczyć naturalną florę bakteryjną. Lekarze się dwoili i troili, żeby znaleźć przyczynę częstego chorowania Zuzi, a ja ją wciąż myłam i myłam. Codziennie, zgodnie z rytuałem: mycie i modlitwa o szybki sen.

I słucham, tych wszystkich nagan, od innych (jeszcze nie) matek. Wyznaczają mi reguły wychowania, dają wykłady o konserwantach i o tym, że nadmiernie okazywana miłość, niszczy dziecko. Zabija w nim mechanizmy obronne, w stadzie sobie nie poradzi. Najlepiej to dać klapsa, wychowawczego, raz kiedyś, nie codziennie,w te pupę owiniętą ekologiczną pieluchą z bambusa. Wychowawczego, tak. Będzie bardziej posłuszna. Wychowanie będzie bardziej skuteczne. Skuteczne? A ja głupia myślałam, że skuteczne, to mogą być tabletki na gardło.

I słucham tych rad, notuję różowym długopisem w moim kalendarzu. Zatrzymuję ślepo wzrok na tym okropnej czarno – czerwono – białej tapecie w pokoju przyszłego lekarza i czuje jak ogarnia mnie to okropne uczucie. Zazdrość. Zazdrość o posiadanie tajemnej wiedzy, jak dobrze wychować dziecko, co zrobić, żeby za 20 lat, stanąć przed lustrem i powiedzieć „dobra robota maleńka, wyrosła na dobrego człowieka”. Ja takiej nie mam...