Kocham. Nie szczepię.

Podobno jest teraz taka moda, trend. Podobno zapoczątkowały go „eko mamy”. Podobno, zamiast wizyt u lekarza, stosują terapię modlitwy w czasie pełni. Na pewno, kochają swoje dzieci, tak samo mocno, jak matki, które dzieci szczepią.

Nie jestem lekarzem. Nigdy nie starałam się nim być. Z zaufaniem przychodziłam na kolejne wyznaczone terminy wizyt i czekałam na badanie lekarskie poprzedzające szczepienie. Mam to szczęście, że trafił nam się lekarz, który był tego zaufania wart. Lekarz, który na dzień dobry wyznaczył zasady : „ja leczę, pani nie czyta internetu.” Pamiętam jak dziś sytuację, kiedy przyszłam na pierwsze szczepienie. Pierwszy katar. Poszłam na szczepienie z głupią myślą „może się uda!”. Nie czytałam nic o szczepieniach. O wszystkim informował mnie lekarz. Byłam jedną z tym nieświadomych matek, którym można śmiało powiedzieć, że jeśli zapłacę milion pesos, to lekarz zrobi jedno wkucie, nie będzie trzeba więcej szczepić i tak będzie LEPIEJ. Ba, wszystkie koleżanki chwaliły się, że szczepią 6w1, 8w1 z rotawirusem i czy innymi cudami. Ściemniałam coś, że zapytam lekarza, o powikłania, o zagrożenia, a tak naprawdę myślałam – matko, przecież mnie na to wszystko nie stać! Zastanawiałam się tylko, skoro taka szczepionka ma ratować moje dziecko przed najgorszym, skoro jest lepsza, to dlaczego każe się rodzicom wybierać? Lekarka ani sekundy nie namawiała nie na szczepionki skojarzone. Poinformowała o możliwych skutkach ubocznych, a na koniec dodała „ah, dzisiaj nie szczepimy”. Zuzia miała delikatny katar. Niegroźny zasmarkany nos od zimnego powietrza. Nie to nie, ok. Lekarz wie lepiej. 10 miesięcy. Zbliżał się termin MMR. Szczepienie na odrę, świnkę, różyczkę. Jedno kłucie, 3 choroby – super! I to za darmo!

-Nie zaszczepię Zuzi. - powiedziała lekarka.

-Słucham?! 

Myślę sobie: szalona kobieta. Ona mi się tu będzie w moje kompetencje … aJHGBJUHbdnk . To ja jestem rodzicem, ja podejmuję decyzję, o! Pewnie dlatego, że taka fajna ta szczepionka, taka fajna taka darmowa, to pewnie dzieci do niej wybierają. Serio. Tak myślałam. 

-Nie zaszczepię Zuzi, bo ma niedojrzały układ nerwowy. Możemy to skonsultować z neurologiem. 

Później długo rozmawiałyśmy do czego mogłoby doprowadzić szczepienie u Zuzi. Kilka dni później Zuzia dostała pierwszego napadu drgawek. Karetka, tlen, punkcja, wywiad lekarski:

-Powinna dostać MMR, to na pewno od MMR!

-Nie dostała...

-Całe szczęście … - odpowiedziała po cichu lekarka.

Chciałam lekarce kupić kwiaty, ale wiedziałam, że to nie jest odpowiedni prezent, za uratowanie życia mojej córki. Tak, w naszym wypadku szczepienie mogło doprowadzić nawet do śmierci. Poszłam na umówioną wizytę, z wypisem ze szpitala i łzami w oczach. Obie płakałyśmy. Nie chcę wiedzieć jak. Wiedzą lekarze. To mi wystarczy. Ufam im, jak widać słusznie.

Od tamtego momentu, po konsultacji z lekarzami, zaprzestaliśmy szczepienia Zuzanny. Nie mówię: nigdy. Mówię: nie teraz. Nie robię tego ze względu na modę. Nie wybrałam takiej drogi, żeby być (uwaga, przeczytane dzisiaj!) „bardziej tru”. Robię to, bo kocham moją córkę. Zanim kolejny raz nazwiesz mnie bezmyślną idiotką, pomyśl.Naprawdę, chciałabym być mamą zdrowego dziecka i móc bez zastanowienia szczepić dziecko wg kalendarza.

Ten post nie jest oceną nieszczepiących. Ten post, nie jest nakłonieniem rodziców, którzy szczepią swoje dzieci, aby zaprzestali. Ten post, jest przekazaniem Wam, drodzy czytelnicy, prostego przekazu: nie oceniaj – spróbuj zrozumieć.